Logboek van Timo
28 juni. Na wat routine checks mag ik met papa en mama mee naar hun huisje. Mij wordt beloofd dat ik een hele mooie grote kamer in allemaal lime kleurtjes krijg, dus daarvoor wil je als pasgeboren baby wel mee. Uiteraard zal mijn melk-voorraad daar ook wonen. 28 juni. Ik geloof niet dat ik het nog langer vol heb kunnen houden. Mama probeert mij er gewoon uit te drijven... Vervolgens komt er ook weer een hand naar binnen die een petje op mijn hoofd plaatst... En dan zuigt de pet zich vast en begint ook nog eens aan mij te trekken.... Je begrijpt wel dat ik natuurlijk niet opgewassen ben tegen 2 volwassenen. Om 01:39 geef ik mij gewonnen en verlaat de buik van mama. Ik ben geboren! Nu kan ik jullie ook eindelijk mijn naam verklappen..... Timo ga ik heten. Een leuke jongen die 3765 gram weegt en maar liefst 53 cm meet. Tijd om maar eens naar de eerste de beste baby-pub op zoek te gaan. Op een lege maag zeg ik altijd maar: zo nu eerst een teugje moedermelk. Papa laat ons na een tijdje zomaar alleen achter, terwijl mama en ik nog een nachtje blijven logeren op de kraamafdeling. Na een paar uur staat papa weer voor ons bed om ons mee te nemen naar huis. 27 juni. Vandaag moest mama wel heel vroeg opstaan. Om 04:00 begon het getetter van de wekker alweer. Papa en mama moesten voor 06:00 namelijk alweer in het ziekenhuis zijn. Nu worden ze toch wel heel serieus om mij naar buiten te drijven. Gedurende de dag begint mama mij maar telkens richting de uitgang te duwen. Dat gat werd maar groter en groter. Soms ook nog wat vingers over mijn hoofd van een of andere dokter. Nou, relaxed is anders. In het begin van de avond lijkt het wel of mama mij eruit probeert te persen... Dat gaat toch nooit passen. Dapper verzet ik mij tegen het onvermijdelijke. Ik zorg er nog wel voor dat de voorspelling van papa, dat ik vandaag geboren word, niet uit gaat komen! 25 juni. Ik heb besloten dat ik het papa en mama niet makkelijk ga maken. Ik blijf nog even lekker in mama's buik zitten en hou me bovendien heerlijk rustig vandaag. Beginnen ze zich zorgen te maken of 'ik het nog wel doe'. Papa en mama zijn daarom vanavond even naar het ziekenhuis geweest om 3 kwartier naar mijn hartje te luisteren. Natuurlijk heb ik me toen voor de dokters even lekker uitgesloofd en flink geschopt! Mijn hartje ging tekeer tot wel 185 slagen per minuut! "Dat doet 'ie thuis nooit" hoor ik mama nog zeggen. Lekker puh! Voorlopig zit ik lekker warm in mama's buik, alleen mijn jacuzzi begint wat leeg te raken.... Vannacht ga ik me beraden of ik morgen zin heb om er uit te komen. 25 juni. Vannacht toen mama even naar het toilet ging, heb ik haar vliezen kapot geprikt, waardoor er een heus waterballet ontstond. Papa kon meteen aan het werk om de vloer te dweilen. Het laat zich al raden dat het niet lang meer zal duren voordat ik mijn 'grande entree' zal maken. 24 juni. Afgelopen zaterdag (21 Juni), was de uitgerekende dag voor mijn geboorte. Ik had toen alleen nog helemaal geen zin om door dat veel te krappe gat naar buiten te kijken. Ik kom wel wanneer ik daar zelf zin in heb. Papa en Mama beginnen steeds nieuwsgieriger te worden wanneer ik nou eens geboren ga worden. Nou, ik kan jullie wel vertellen dat het niet op de voorspelde datum van Mama is (dat is namelijk vandaag, 24 Juni). Voor degenen die willen weten wat mijn naam zal zijn...... Ik weet het al, maar verklap nog lekker niets ;) 23 juni. Papa en Mama waren zo benieuwd hoe ik eruit zie, dat ze niet meer konden wachten tot de 9 maanden erop zitten. Daarom hebben ze begin april foto's van mij laten maken dwars door mama's buik heen. Mama was toen al 29 weken met mij opgescheept. Hiernaast kunnen je een echte 3D-echo foto van mij zien. Ik ben een echte denker!
Eenmaal aangekomen bij papa en mama thuis begint meteen de teleurstelling als de kraamhulp aan mijn bedje in mijn nieuwe kamer begint te sjorren. Einde van de eigen beloofde kamer... Ik woon nu bij papa en mama in de slaapkamer. Maar wel lekker dicht bij mama, en daar komt natuurlijk mijn voeding vandaan.
Papa en mama doen hard hun best om het mij naar de zin te maken, maar van babies wordt natuurlijk wel verwacht dat ze huilen (bron: pasgeborenen voor dummies). En, ik blijk best wel wat volume te kunnen produceren. Het zou natuurlijk zonde zijn als ik daar niets mee zou doen. Dus te pas en te onpas laat ik even weten dat ik er ook ben.
Previous page: Timo
Volgende pagina: Foto album Timo